Wijkraadvoorzitter Joop Teunisse overlijdt na aanrijding Schipholweg

Ans en Joop Teunisse.
Ans en Joop Teunisse.
Foto: haarlemnieuws

Joop Teunisse is zondag overleden aan de verwondingen die hij opliep bij een ongeval op de Schipholweg zaterdag. Teunisse was voorzitter van de wijkraad Slachthuisbuurt en woonde aan de Schipholweg.

Als wijkraadvoorzitter vocht hij er onder meer voor om de oversteekplek op deze drukke weg veiliger te maken. Al jaren gebeuren er bij het Haarlem College ongelukken met mensen die willen oversteken.

De gemeenteraadsfractie van Trots Haarlem heeft vragen gesteld naar aanleiding van het ongeluk. ‘Over de gevaarlijke situaties ter plaatse is al meerdere keren melding gemaakt. Sterker nog, in dit uiterst en uiterst wrange geval heeft het slachtoffer zelf meerdere malen melding gemaakt van deze gevaarlijke situatie’, schrijft Sander van den Raadt.

Teunisse woonde met zijn vrouw Ans in een nieuwbouwflat aan de Truus Oversteegenstraat. Hieronder de tekst van een verhaal op deze site met Teunisse en zijn vrouw toen ze door de PvdA werden uitgeroepen tot Stille Held van Haarlem begin dit jaar.

Het verhaal in januari:

Een van deze stille helden is niet bepaald stil te noemen. Joop Teunisse (66 jaar) praat graag. ,,Ja, hij kan heel goed praten. En met mensen omgaan. Hij moet kunnen rommelen”, zegt zijn vrouw Ans (69) in hun nieuwbouwflat aan de Truus Oversteegenstraat.

Zo werkte hij vroeger in het jeugdwerk en was hij jarenlang cliëntvertegenwoordiger in diverse belangengroepen voor de groep ernstig meervoudig gehandicapte mensen. Hij leent zijn mond aan hen die hun mondje niet kunnen roeren. ,,Ik ben niet onder indruk van titels van mensen die ik tegenover me heb. Laatst zei burgemeester Bernt Schneiders ‘sorry’ dat hij niet op de nieuwjaarsreceptie van onze wijkraad was geweest. Hij was met zijn vrouw in Friesland. ,,Ach”, zei ik, ,,Ik mag ook wel eens iets niet van mijn vrouw! Ik vind Schneiders overigens een heel fijne vent.”

De Amsterdammer en de Haarlemse leerden elkaar kennen in een jeugdherberg in Hoenderloo. Nu zijn ze 45 jaar getrouwd. Ze hebben een zoon, Jeroen, die nu deel uitmaakt van een prachtig gezin. Joop: ,,Men zegt dat je gezondheid het gelukkigst maakt. Dat is niet waar. Geluk vind je achter de deur. Mijn vrouw is mijn geluk en natuurlijk die vijf daar”, en hij wijst naar zoon, schoondochter en drie kleinzonen op een enorme foto in de woonkamer.

Nu is hij vooral voorzitter van de wijkraad in de Slachthuisbuurt. Dit ondanks zijn beperkingen, want als kind is hij getroffen door polio – daarom loopt hij altijd met een stok en speciale schoenen- en een jaar of negen geleden trof de neuropathie (zenuwziekte) hem. ,,Maar ik heb nog steeds een godsgruwelijk goed geheugen wat feiten betreft. En ik kan de mooiste brieven schrijven op mijn tablet, al moet het met één vinger.”

Buiging

Maar ook deze, niet zo stille, stille kracht maakt graag een buiging voor het belangeloze werk van zijn vrouw Ans. Sinds 23 jaar is zij de wettelijke vertegenwoordiger van haar ernstig meervoudig gehandicapte broer Peter. Sinds 1999 is hij van Apeldoorn verhuisd naar de Hartekamp in Heemstede. ,,Wij zijn toen direct vrijwilligers geworden bij de afdeling Vrijetijdsbesteding daar.”

Sinds een jaar of drie is haar broer verhuisd naar de Richard Holkade bij hen om de hoek. Ans is daar op maandag, net als in Heemstede, actief als vrijwilliger bij de dagbesteding, helpt haar broer met alles en kookt eens in de vier weken verse soep voor de cliënten. ,,Anders moesten ze soep uit blik drinken en dat vond ik geen goed idee”, legt ze uit.

Utopia

Samen werken ze voor de soos en helpen de pastoraal medewerker met de uitvoering van een kerkdienst. Een aantal keer per jaar organiseren ze met een ander stel een gezellige middag voor de bewoners op de Richard Holkade. Zelfs op kerstavond en met Oud en Nieuw waren ze daar vrijwilligerswerk aan het doen. ,,Als we de cliënten het kerstspel zien spelen, dan is onze kerstavond geslaagd.” Vroeger zetten zij zich in voor het zomerfeest Utopia op het terrein van de Hartekamp. Joop: ,,Zij stuurde daar dertig vrijwilligers aan.”

Ans: ,,We doen al die dingen omdat we het leuk vinden. Omdat je ziet dat anderen het leuk vinden als je het doet. We krijgen er dus veel voor terug en voelen ons er goed bij. Mensen zeggen wel eens: jullie verdienen een stoel in de hemel. Maar dat is niet waar, hoor. Het is de wisselwerking met de mensen waarvoor we het doen. Als je niet begaan bent, dan lukt het niet om dit vol te houden. Daar gaat het om.”

Joop: ,,We voelen ons er gewoon goed bij om dit werk te doen.”

En hier een verslag van RTVNH:

 

 

 

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen