Haarlemmer Ruud Jansen, interview met een muzikaal fenomeen #2

Foto:

In deel 1 van het verslag van mijn interview met Ruud Jansen eindigden we met de afsluiting van de periode waarin Ruud speelde met Fair Price, de band die muziek speelde van groepen als Chicago en Blood Sweat and Tears. Repertoire wat betreffende de inzet van de uitvoerende muzikanten ook best ‘Bloed Zweet en Tranen’ heeft gekost.

Tekst: Charles Duijff

Over de periode waarin Ruud Jansen en ik muzikaal zijn gaan samenwerken weet ik natuurlijk ook zelf het nodige te vertellen. Hier en daar vul ik de antwoorden van Ruud aan met mijn eigen informatie.

Vervolg interview:

We zijn beland in 1975. Waar lag toen de volgende muzikale uitdaging?

Mijn dagelijks werk verrichtte ik intussen voor een piano- en orgelhandel in Beverwijk. Toen moest ik qua repertoire wel commercieel gaan denken. De voortschrijdende elektronische techniek zorgde voor steeds mooiere- en realistisch klinkende orkestrale geluiden in het huiskamerorgel. Aan mij de taak de klant voor zo’n instrument enthousiast te maken voor de aanschaf daarvan. Ik maakte me daarom steeds meer ‘populair’ repertoire eigen…Ik leerde natuurlijk vanuit mijn jeugdjaren thuis bij mijn ouders veel repertoire kennen. Daarvan zocht ik de juiste akkoorden uit en ik zocht er op het instrument de juiste geluiden bij. Wat bandjes betreft, ik kwam terecht in de band van Willem Kreuger, Dat betrof populair Jazz-repertoire. Zijn artiestennaam:  ‘Billy B Jacket’ (hieronder een audio-registratie)

Daarnaast had ik een Jazz-trio met o.a. drummer Guus van der Sande. Toen deed ik mee aan the Yamaha Electone festival,een orgelconcours in Japan, waar ik Europees kampioen werd in het spelen op een groot orgel. Teruggekomen uit Japan werd ik gevraagd als begeleider van de onlangs overleden zangeres Helen Shepherd.

In het najaar van 1976 moest ik repeteren voor een optreden met Helen bij Hotel Dikker & Thijs te Amsterdam. Dat was in de Bakkenesserstraat te Haarlem, waar ik ook repeteerde met een band waarin o.a. drummer Leon Klaassen (later drummer bij Powerplay) meespeelde samen met bassist Hans van Veller. Mijn drummer was verhinderd voor het optreden met Helen. De broer van Hans van Veller, Aad van Veller (R.I.P.), woonde in bij Charles Duijff in Haarlem zuidwest. Hans wist van zijn broer Aad dat Charles ook drumde en zo kwam Charles opdraven voor de repetitie met mij en Helen in de Bakenesserstraat. De band met Hans van Veller en Leon Klaassen was toen een poging The Soulful opnieuw op te starten, opnieuw met Dane Clark. Daar is toen verder niets van gekomen, omdat in die tijd de belangstelling voor soul kennelijk even niet bestond.

Hoor ik daar nu mijn naam noemen? Hoe ging dat ook alweer verder? (We lachen)

Het optreden met Helen verliep goed. Charles (ha ha.. jij dus) werkte ook met een organist op bruiloften en partijen en je vroeg me in november 1976 mee voor een bruiloft in Loosdrecht. We hadden behalve het optreden met Helen nog nooit eerder samen gewerkt, waar het gaat om gevarieerd dansrepertoire dat men doorgaans op een bruiloft verwacht. Ik herinner me dat we vreselijk gelachen hebben. Gemeenschappelijk bekende nummers kiezen en dan onmiddellijk de juiste toonhoogte daarvan treffen….maar het verliep wonderbaarlijk goed ondanks enkele missers, waarvan het publiek waarschijnlijk niet eens iets merkte.

Zo ontstond het duo Jansen en Duijff. Onze leus toen: Voor elke fuif…Jansen & Duijff….

Vervolgens kregen we een optreden in Alkmaar op de locatie die nu Victorie heet. Ik speelde destijds ook in de Alkmaar Rock Foundation met Willem Schoone op bas en Rob ten Bokum, gitaar en Ab Dekker op drums. Deze band was opnieuw een bedenksel van Jan Hupkes. Ik speelde in Alkmaar al eerder met die band en de tweede keer dus met jou en Hein Piscaer op bas.  We speelden ongerepeteerd en dat knalde er een partij uit! Ik was onmiddellijk verrukt van Hein als bassist. Daarna speelden jij en ik vaak met Hein als trio. (hieronder voorbeeld van een promotie-poster met Hein Piscaer rechts op de foto)

Mijn samenwerking met Ruud die dus in 1976 startte bevatte ook een belangrijke periode, die zeker genoemd moet worden en van zeer positieve invloed is geweest voor onze gemeenschappelijke muzikale carrière. Ik vroeg Ruud er niet naar, omdat ik dat zelf natuurlijk kan reproduceren

Ik heb het dan over de periode 1977-1986. Toen speelden we op de dinsdagavonden in Hoeve Adrichem. De toenmalige uitbater van Hoeve Adrichem Dies de Jonge (hieronder) maakte al veelvuldig kennis met onze duo-capriolen tijdens feesten die in Hoeve Adrichem werden georganiseerd.

Dies nodigde ons uit op dinsdagavonden in de Hoeve te komen spelen, openbaar toegankelijk voor publiek. Dat werd een zeer groot succes. Aanvankelijk speelden we iedere dinsdagavond, maar later om de 14 dagen. Daarbij nodigden we steeds gastsolisten en muzikanten uit. Trompetist Rein van der Broek, bekend van de Tour de France-tune en natuurlijk trompetist bij Ekseption is daarvan een voorbeeld. Vele collega-muzikanten deden mee. Hoeve Adrichem werd die avonden zeer druk bezocht en dat leverde ons veel extra werk op.

De begin 80-er jaren kregen we onze eerste zangeres Dorien Teeuwisse, een dame met (nog altijd) een geweldige stem. We speelden in Zandvoort tijdens het Jazz Behind The Beach weekend o.a. voor ‘De Bastille’ in een bomvolle Haltestraat en bij strandpaviljoen Freddy & Paul. Dorien koos later voor ander repertoire, waarbij zij zich meer thuis voelde… Op zondag begeleidden Ruud en ik tijdens zo’n Jazz-weekend in Zandvoort zangeres Milly Scott tijdens een jazzy kerkdienst op het Gasthuisplein.

Terug naar het interview met Ruud

In 1986 zat je 20 jaar in het vak en werd er een festival georganiseerd in de Beijneshal op het stationsplein in Haarlem. Wat gebeurde er?

Ja mede vanwege dat 20-jarig jubileum wilden we met mensen uit Beverwijk een festival organiseren. Dat noemden we ‘Houtstock’. Dat gebeurde inderdaad in de Beijneshal op het Stationsplein in Haarlem. Het idee was dat de leden van de Ruud Jansen Band ook iets anders konden gaan doen, bijvoorbeeld met muzikanten waarmee ze vroeger hadden gewerkt. Jij had vroeger o.a. de Templars, met Peter van Zanten en Ger de Zwart. Ik natuurlijk de Soulful.

Jullie speelden repertoire van The Shadows en jij gaf daar de Brian Bennett drumsolo ‘Little B’ herinner ik me. Klik hier voor Charles Duijff in zijn jonge jaren met DRUMSOLO LITTLE B  Ook leden van de Soulful speelden er met andere formaties. Zo had Gill Rijnenberg een soort ‘Hot club de France’ band en Bep Zwerus trad op met The Broads. Maar natuurlijk speelde ook de Ruud Jansen Band en de Soulful Blues Quality.  Het werd zo’n feest die avond dat daarna de Soulful weer vijf jaar doorging. Vanwege mijn drukke werkzaamheden met de Ruud Jansen Band kon ik af en toe niet meedoen met de Soulful en werkten we met invallers. O.a. mijn voormalige leerling Jan Peter Bast, later toetsenist bij The Scene viel voor me in. Wanneer Bep Zwerus bezet was met haar meidengroep The Broads hadden ze ook een invaller drummer. Vanaf ongeveer 1991 moest ik vanwege mijn eigen band teveel afhaken, waardoor een andere vaste toetsenist in de Soulful kwam spelen. Die veranderden toen de naam in ‘Dane and the Dukes of Soul’ De concerten bij Vreeburg tijdens Bloemendaal Jazz zijn legendarisch….Tijdens Dane & The Dukes of Soul heb jij daarbij ook weleens ingevallen als drummer.

Ik heb me altijd verwonderd over het feit dat jij zoveel genres muziek beheerst en zoveel repertoire kent. Hoe heb je dat jezelf allemaal eigen gemaakt?

Nogmaals, toen ik demonstrateur werd bij de orgelzaak heb ik heel veel repertoire geleerd dat de mensen wilden en ook nu nog steeds willen horen.

Of het nu gaat over orkesten als Mantovani, Melando, Ennio Morricone, Andre Rieu, Straus, of bijvoorbeeld pan-fluitist Gheorghe Zamfir (De Verlaten mijn) Jij tovert dat zo uit de key-boards.

Ja de techniek gaat steeds verder, de geluiden die je toen al uit het instrument kon halen klonken nagenoeg identiek aan hoe de orkesten die je noemde klinken en dat verbetert nog continue…

Maar dan moet je het repertoire nog wel beheersen. Ik herinner me een optreden met Johnny Jordaan en Tante Leen in Badhoevedorp, waarbij we dat beroemde duo live hebben begeleid. Ze waren verbluft over wat je uit het instrument haalde.

Dankzij al die mooie geluiden in het key-board werd dat dus allemaal mogelijk.

Of ik het nu heb over ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld of ‘Op en mooie Pinksterdag’ van Annie MG Schmidt, destijds gezongen door Leen Jongewaard en Andre van den Heuvel, al dat repertoire zongen we samen ook op bruiloften en partijen.

Begin jaren 90 ging gitarist Henk Haanraads met ons meedoen en kwam zangeres Jaennet van der Woude ons versterken. Wat is je beste herinnering uit die tijd?

Zonder twijfel onze maandelijkse optredens in het Haarlemse Stadscafé op vrijdagen. Stampvol met publiek en we speelden een grote variëteit van repertoire. We waren en zijn nog altijd Beatles-fan en Henk Haanraads toverde bijvoorbeeld feilloos de nummers van Mark Knopfler (Dire Straits) uit zijn gitaar. Nummers als Private Investigations….. Jeannet schitterde o.a. in nummers van Tina Turner en Kate Bush. Ze vertolkte het nummer Wuthering Heights met veel succes. Jammer dat die periode voorbij is. Het stadscafé bood later onderdak aan een geschenken-winkel van koffiebrander Douwe Egberts.

Die samenstelling van de Ruud Jansenband eindigde in 1995 en je ging een jaar zonder mij en Hein verder met Full Circle

Ja omdat Hein en jij een gezin hadden en minder intensief wilden optreden maakte ik toen met Henk die keuze. Full Circle was een uitstekende- en populaire band, maar onze muzikale intenties liepen uiteindelijk toch uiteen en na een jaar stopte onze samenwerking.

In 1996 begon je met een aantal nieuwe muzikanten opnieuw de Ruud Jansenband.

Ja jij wilde gelukkig weer door. Hein wilde op dat moment niet en toen werd Hans van Bree onze bassist. Jan van der Veen werd onze gitarist en als zangeres kwam Arienne Groenewoud ons versterken. Later kwamen de zangeressen Georgia van der Leden en Briggitta Uiterwijk Winkel erbij.

Dit vind ik nog altijd de leukste band die we hadden. Zo veelzijdig en kwalitatief zo goed! Hieronder een compilatie van ons repertoire, opgenomen in de POP-bunker IJmuiden door technicus Henk Suurling

Mede door de extra stemmen van de dames klonk de Bohemian Rhapsody, die we ook eerder met Jeannet en Henk speelden vocaal nog vollediger.

We kregen zeer veel werk ondanks de grotere samenstelling van de band, mede dankzij manager Michael Chapman die voor Ben Sierhuis entertainment werkte.

Later verving bassist Cees van der Laarse Hans van Bree en Paul Bakker verving Jan van der Veen.

Jaren achtereen speelden we tijdens de Beverwijkse feestweek op zaterdag en zondagavond in de Zeestraat, opnieuw voor zeer veel publiek en met traditioneel als laatste nummer ‘He Jude’ van The Beatles.

Nadat Arienne Groenewoud stopte, vertrokken uiteindelijk ook Georgia en Brigitte. We hebben nog wel met diverse andere zangeressen gewerkt, maar tenslotte bleef meest de ‘mannenband’ over met gitarist Paul Bakker en bassist Cees van der Laarse. Dat is trouwens de formatie van de Ruud Jansenband die het langst heeft geduurd.

We werkten ook dikwijls met voormalig Dizzymansband-zanger Jacques Kloes. Jaques is enkele jaren geleden helaas veel te jong overleden. Hij was een kei in het zingen van onder meer Joe Cocker repertoire.

De Ruud Jansen Band stopte op 13 augustus 2016. Het was mooi geweest en nu?

Het is inderdaad mooi geweest. Maar….We houden onze ‘After Beatles’ nog altijd in ere. Jij en ik, samen met Cees van der Laarse op bas en Paul Bakker gitaar. Voor speciale gelegenheden werd de afgelopen jaren de grotere band nog wel eens even leven ingeblazen. Dat waren echter uitzonderingen en dat zal geen regelmaat meer worden.

 

 

 

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen