Alain Timmers is een Ras-Haarlemmer Ras-Mug. Ik leerde hem kennen als een bevlogen persoonlijkheid met een warm hart voor zijn gezin, familie en vrienden, voor zijn stad Haarlem, zijn werk en met veel passie voor muziek. Alain deinst er niet voor terug zijn mening te ventileren en doet dat ook veelvuldig via de sociale media, bijvoorbeeld op Facebook. Hij zette zich onlangs samen met anderen in voor de organisatie van een grote bijeenkomst op de Haarlemse grote Markt, waar solidariteit werd betuigd met de Haarlemse burgemeester Jos Wienen. De burgervader wordt al geruime tijd ernstig bedreigd en om die reden intensief beveiligd. Dat is inmiddels landelijk bekend.
Voor Haarlem.nieuws.nl had ik een interview met Alain Timmers. Waar liggen zijn roots en wat houdt hem actueel bezig? Ik zocht hem daarvoor op in zijn Haarlemse woning waar hij, ik beken het maar meteen, woont met Karin, die mijn jeugd-buurmeisje is. Alain is er al jaren gelukkig mee getrouwd! Karin is bovendien ‘t liefste jeugd-buurmeisje en dat bleek weer onmiddellijk, want ze had een heerlijk stuk zelfgebakken appeltaart voor me bewaard.
Het interview met Alain
Waar heeft je wiegje gestaan?
Ik ben geboren in villa Uyt den Bosch aan de Spanjaardslaan, destijds een kraamcentrum. Ik groeide op in de Kleine Houtstraat, de binnenstad van Haarlem. Mijn inmiddels bijna 88-jarige moeder woont nu nog steeds in het huis waar ze ongeveer in 1952 is gaan wonen.
Wat deed je vader voor werk?
Mijn vader had een loodgieters- en elektrotechnisch bureau. Hij deed dus elektra werk en loodgieterswerk. Die onderneming had hij overgenomen van zijn vader, mijn opa dus. Dat bedrijf was in de Kritzingerstaat achter de Cronjéstraat in Haarlem Noord.
In de Kleine Houtstraat waar mijn ouders woonden zat een opticien, Carel van Huizen, een oude man die met zijn eveneens hoogbejaarde vrouw aan een verzorgingshuis toe was. Mijn vader kon toen dat pand kopen en gaf de sterk gedateerde brillencollectie weg aan een goed doel.
Zelf wilde hij er wasmachines gaan verkopen. Maar mijn moeder zei: ‘Nee, je moet daar een Frans Bakkerszaakje gaan beginnen’. Mijn moeder is Française moet je weten. Zo startten mijn ouders in de Kleine Houtstraat een Franse Boulangerie (=bakkerij). Dat was heel bijzonder, want dat bestond toen nog niet in Nederland. Een bakker waar je echte Franse croissants en stokbroden kon kopen. In die gouden tijd stonden de mensen buiten. In het begin ging mijn vader op zaterdag in zijn ‘besteleendje’ heel vroeg naar Lille toe om er croissants en stokbroden in te slaan.
Wat gebeurde er met het bedrijfspand in Haarlem Noord?
Dat bedrijfspand heb ik nu nog steeds. Ik nam het bedrijf en het pand over van mijn vader. Toen mijn vader het runde had hij nog zo’n vijftien man personeel in dienst. Vanwege economische redenen moest ik steeds meer zelf gaan aanpakken met minder personeel en uiteindelijk ben ik het alleen gaan runnen en huurde ik waar nodig externe hulp in. Ik had in het begin een grote werkplaats en een kantoor erboven. Het kantoor zit nu voornamelijk in mijn IPhone en maakte plaats voor een aantal appartementen. Ik heb nu nog alleen de werkplaats.
Volgde je ook een opleiding voor het elektrotechnische beroep?
Ik was een ‘zijinstromer’ Ik wilde eigenlijk de journalistiek in. Ik deed bij mijn vader al vakantiewerk op kantoor. In 1975 kreeg mijn vader problemen met zijn gezondheid en ben ik in de zaak gekomen, altijd nog met het idee in de toekomst iets anders te gaan doen. In 1980 werd mijn vader dusdanig ziek dat hij niet verder kon en ik noodgedwongen moest bijspringen. In 1985 kocht ik daarom de elektrotechnische zaak van mijn vader en mijn broer kocht de Boulangerie. Toen zijn we verder gegaan. Ik had dus helemaal geen papieren, wel veel ervaring. Je moest echter erkenning hebben en ik heb de vereiste papieren gehaald via allerlei cursussen. Ik kreeg vanwege lange ervaring ook ontheffingen voor certificaten.
Toen ik 40 werd koos ik ervoor zelf het werk binnen te gaan halen en voor de uitvoering nam ik een ‘volslagen’ monteur in dienst. Ook mijn oudste zoon kwam bij me werken. Op die manier kreeg ik voor mezelf ook meer vrijheid. Tot zo’n vier jaar geleden heb ik dat zo gedaan.
Ik begrijp dat je met Karin ook een sportschool had?
Ja vanaf 2001. Karin werkte bij een damessportschool in Haarlem, waar ik weleens een kopje koffie ging halen. Ik bemerkte daar altijd een hele leuke sfeer, alleen waren er nogal eens klachten over defecte fitnessapparatuur. Soms was bijvoorbeeld een loopband wel een maand stuk. Ik was ervan overtuigd dat met wat simpele veranderingen er een nog succesvollere onderneming van gemaakt zou kunnen worden. Ik benaderde de eigenaar van de sportschool, of hij zijn bedrijf niet wilde verkopen. Hij wilde dat eerst niet: ‘Dat is mijn kindje’…maar een half jaar later kwam hij toch. Toen hebben we het met twee compagnons, ook een stel, de sportschool gekocht. Ik wist van die branche niets af, dus toen heb ik een fitness-diploma gehaald en werd ik personal trainer. Drie jaar geleden hebben we de sportschool verkocht aan mijn jongste zoon. Mijn oudste zoon gaat op termijn mijn zaak overnemen. Dat zal nog even duren, want ik vind mezelf nog te jong om helemaal te stoppen.
Wat is jouw belangrijkste taak in je zaak nu?
Nagenoeg het enige waarmee ik me bezighoud is de feestverlichting die we in den lande vooraf aan de kerstdagen overal installeren. Daarnaast bijzondere projectenin de stad, zoals het uitlichten van panden in opdracht van de Stichting Haarlem Lichtstad.
Ik vind de Haarlemse verlichting in de vorm van de BAVO-kerk wel heel bijzonder. Ontwerpen jullie ook zelf?
De BAVO-kerk komt voort uit een logo, dat we op verzoek van de winkeliersvereniging van de Zijlstraat hebben toegepast in de verlichting. Toen waren er voor de diverse winkelstraten nog afzonderlijke winkeliersverenigingen. Tegenwoordig zijn die verenigd. Als cliënten echt heel speciale wensen hebben die je niet uit een boekje kan halen, dan ontwerpen wij de verlichting zelf en we maken het zelf, of we laten het ook wel maken. (Hieronder de vertrouwde- en prachtige verlichting)
Hoe zit het nu met de winkeliersverenigingen?
Teneinde te voorkomen dat winkelbedrijven wel meeprofiteren van een mooi verlichte winkelstraat, maar niet mee wilden betalen, heeft de gemeente Haarlem destijds een soort reclamebelasting in het leven geroepen, waardoor de onkosten wat eerlijker werden verdeeld; het Ondernemersfonds. Nu hebben we de Biztegenwoordig, de Bedrijven Investering Zone waarbij de WOZ waarde bepalend is voor de bijdrage. Bijvoorbeeld de Amsterdamstraat in Haarlem maakt ook deel van uit van de Biz, waardoor er meer geld beschikbaar komt en ook daar wat meer kan gaan gebeuren. De Biz maakt meer mogelijk ook voor andere activiteiten, zoals de intocht van Sinterklaas, de Bloemencorso etc. Structurele (dingen) uitbreidingen in relatie tot de kerstverlichting kunnen nu ook gefinancierd worden via de Biz. Er ontstaat solidariteit en iedereen betaalt mee.
Hoe lang doet jouw zaak al feestverlichting?
Mijn opa is daarmee in 1952 al begonnen, toen met verlichting voor de Cronjestraat. Het blijft een vak apart. Ontwerpen, de juiste technische toepassing, veilig ophangen, verwijderen en zorgvuldig opslaan en het onderhoud zijn onderdelen die maken dat er eigenlijk maar drie bedrijven in Nederland zijn die dit volledig beheersen. Mijn zoon gaat dit ongetwijfeld in de toekomst overnemen, maar voorlopig blijf ik zelf actief. Ik vind het veel te leuk. Naast Haarlem verzorgen we ook de feestverlichting in Heemstede (hieronder) en Overveen.
In een winkelcentrum in Rotterdam verzorgen we de feestverlichting en ook in Amsterdam, het Bos en Lommerkwartier. Ook in de regio Beverwijk, Velserbroek. Meestal beginnen we in oktober met alle voorbereidingen. Cliënten huren contractueel de verlichting voor vijf jaar en daarna wordt onderhandeld over de voortzetting.
Feestverlichting draagt onmiskenbaar bij aan de gezelligheid van een winkelstraat of winkelcentrum. Die gezelligheid ‘lekker shoppen’ daar kan geen internet tegenop. Voor de detailhandel is het heel belangrijk een klimaat te scheppen waarbij mensen graag de winkels bezoeken en niet alles ‘online’ gaan kopen. Goede service, aankleding van je zaak en dus ook de buitenverlichting draagt daaraan bij.(Vroeger deed ik bijvoorbeeld ook de verlichting in Zandvoort. De Haltestraat deed toen niet mee, maar de Kerkstraat wel. Dit was duidelijk te merken aan het winkelend publiek. Verlichting blijft dus een heel mooi product en is bovendien super zuinig geworden dankzij de LED-verlichting. Tegenwoordig zou je de verlichting van de Grote Houtstraat op één stopcontact kunnen prikken. Vroeger gebruikte één ornament per uur net zoveel stroom als een wasmachine.
Zo zijn alle bedrijfsmatige activiteiten in jouw familie gebleven
Timmers bestaat, ik dacht in 2024 honderd jaar. De juiste datum staat ongetwijfeld in de papieren van de Kamer van Koophandel die ik zorgvuldig heb bewaard. Dat 100-jarig jubileum wil ik nog graag even actief meepikken! Pensioen kon ik opbouwen ondermeer door bezit van onroerend goed, maar vooral ook door geluk in het leven. Soms komen dingen gewoon op je pad.
Ik zie op Facebook dat je aardig bent ingeburgerd in het Haarlemse en veel mensen kent
Dat is vooral dankzij mijn activiteiten in de verlichting, maar ik ging ook de muziek in en zo kwam er weer een heel ander netwerk bij. Ik zit ook in het bestuur vande Socièté Pim Mulier, opnieuw een uitbreiding van de contacten. Ik ben zelf eigenlijk slecht in netwerken, ik loop ook nooit met visitekaartjes. Bij mij bestaat netwerken uit ontmoeten van mensen in een ongedwongen sfeer. Het klikt of het klikt niet. Klikt het, dan zit de persoon in je netwerk en zo niet dan blijft hij/zij er een beetje buiten hangen. Ik ben ook lid de Patronaat Business Club. Je moet zelfstandig ondernemer zijn om daaraan bij te dragen. Mijn voorwaarde was: ‘geen visite kaartjes, anders ben ik weg’ Mij gaat het om de liefde voor muziek. Jaarlijks betaal ik de overeengekomen bijdrage en daarvoor krijg ik toegang tot een aantal bijzondere muziekavonden/evenementen en ik kreeg een toegangspasje.
Je liefde voor- en je muzikale activiteiten….hoe is dat ontstaan
Ik kreeg te maken met twee burn-outs. Doordat ik toen langere perioden thuis zat dacht ik ‘ik moet wat doen’ en ik besloot een instrument te leren bespelen. Dat werd basgitaar. Ik kreeg ca een jaar lessen van Evert Scholten, begenadigd gitarist en basgitarist. Eerst vormde ik samen met andere beginnende muzikanten een bandje, tot ik op zekere dag met Eric Coolen van het Ampzinggenootschap, die ik al eerder leerde kennen, een afspraak maakte samen iets te gaan doen in het Patronaat. Dat werd ‘Gedoe! Met Ampzing’ in het Patronaat’ We speelden covers en het Ampzinggenootschap speelde tussendoor hun eigen repertoire. Het Patronaat was bomvol, 320 man in de kleine zaal. De bassist van Ampzing stopte er mee en ik werd door Eric Coolen gevraagd mee te gaan doen. (Hieronder leden van het Ampzing genootschap, de benjamin niet meegerekend)
Zo werd mijn netwerk opnieuw vergroot. We zijn leuke dingen gaan organiseren zoals binnenkort ook weer in het Patronaat het evenement RIPLiveop 8 maart a.s. waarbij diverse vocalisten repertoire zingen van in 2018 overleden grootheden. Ik noem als voorbeeld Charles Aznavour, maar ook onze Nederlandse Anneke Grönloh. We hebben Monique Klemann van Lois Lane die komt zingen. We hebben Sandra van Nieuwland die gaat zingen. Dat wordt weer een fantastisch spektakel.
Je deed ook ‘De Grootste Band’ op de Grote Markt en in de Waarderpolder
Ja dat was ook super, maar zo’n gedoe om dat financieel rond te krijgen. We waren meer tijd kwijt aan het zoeken van sponsors dan aan het organiseren. Wanneer er iemand komt die het wil financieren wil ik het wel weer doen. Maar voor de derde keer aanspraak maken op de welwillendheid van eerdere sponsoren gaat me te ver. De facebookgroep bestaat nog steeds. Zo’n 1000 muzikanten groot. Wie weet in de toekomst….
Nu heb je ook je eigen entertainment-bureau?
Ja ik heb nu ‘Gig-it’ Ik doe management en organisatie, ondermeer het management voor het fantastische ABBA-Dance, een ABBA tributeband. Ik organiseer bijvoorbeeld ook het evenement RIPlive! waarover ik eerder sprak.Ik ga niet de boer op voor artiesten. Ik doe alleen nog dingen waar ik energie van krijg. Geen dingen die mij energie kosten.
Je geeft op facebook nogal eens je ongezouten mening
Ja inderdaad en dat wordt me niet altijd in dank afgenomen. Ik vind FB een fantastisch medium. De één zet er poezenplaatjes en de ander een foto van zijn maaltijd op. Vooral blijven doen. Daar is het social media voor. Maar dat houdt in dat ik er ook mijn mening op mag zetten. Ik ben onafhankelijk, dus als ik iets vind dan ventileer ik dat. Je kunt me altijd van je FB afgooien, dan heb je geen last van me ook. Soms lok ik een reactie uit omdat ik wil weten hoe mensen over iets denken. Wanneer je je kwetsbaar opstelt door je mening te geven reageren mensen soms inhoudelijk en ik kan er dan wat mee. Maar soms krijg je ongenuanceerde reacties, daar kan ik niets mee………..
