Femme Façade’ is een gedurfde, hilarische muzikale cabaretshow door cabaretière Janneke Jager en haar twee muzikanten. In deze voorstelling gebruikt Janneke het circus als metafoor voor het leven: een wereld die draait om ‘de buitenkant’. Ze vertelt erover in het interview op Nieuws.nl.
In breekbare luisterliedjes, gênante verhalen en een grimmig sprookje gaat Janneke op zoek de naar de naakte waarheid – bekeken vanuit een Gereformeerde opvoeding op het Groningse platteland en een tenenkrommende jeugdervaring op een naturistencamping…
“Je wordt er vanzelf goed in. Balanceren op een koord, door brandende hoepels springen, wilde beesten temmen. Jezelf in te krappe acrobatenpakjes hijsen terwijl je liever in het kanon wilt kruipen. Altijd onderweg, altijd glimlachen, altijd een enge clown op de loer. Maar wat als je ‘s avonds je schmink afveegt? Welke verhalen vertellen wij aan de wereld? En wie vinden we daarbij eigenlijk belangrijker: onszelf of ons Hooggeëerd Publiek…?
In onderstaand interview vertelt Janneke over de voorstelling en daarmee oer zichzelf
Wat er achter de façade gebeurt is zoveel interessanter
Wat kan het publiek verwachten van je voorstelling ´ Femme Façade´?
Een hele muzikale voorstelling, waarin breekbare, grappige, en rake liedjes worden afgewisseld met persoonlijke verhalen, hilarische anekdotes en een grimmig Gronings sprookje. Deze voorstelling draait om de worsteling met de buitenkant: zowel mijn persoonlijke worsteling daarmee, als ook onze overspannen focus op ´perfecte plaatjes´ in de maatschappij, op sociale media. Aan de hand van mijn eigen familiegeschiedenis vertel ik waarom ik het zo lastig vind om de balans te vinden.
De poster lijkt op een circusaffiche. Vanwaar die keuze?
In deze voorstelling gebruik ik het circus als metafoor voor het leven: een wereld waarin illusie belangrijker is dan de realiteit, waarin we allemaal een kunstje doen. Een kunstje waar sommige mensen om lachen, van genieten of iets aan hebben, maar waar ook sommige mensen van hopen dat je uit de trapeze valt omdat ze jaloers zijn op jouw succes of geluk. En tegelijkertijd een plek waar we overdag in de spotlight staan te shinen en ´s avonds ons masker weer afdoen. En ons misschien wel veel eenzamer of ongelukkiger voelen dan we overdag laten zien.
Waarom is dit een belangrijk thema voor je?
Dat heeft alles te maken met mijn opvoeding: in een Gereformeerd gezin in een klein dorp op het Groningse platteland. Dan heb je een vrij overspannen sociale controle: iedereen houdt elkaar in de gaten, er wordt over elkaar geroddeld, je moet voldoen aan bepaalde maatstaven die ´men´ gezet heeft. Door een geheim binnen ons gezin hebben mijn ouders lang de schijn opgehouden, maar uiteindelijk is ons ´perfecte plaatje´ aan diggelen gevallen. Ik zat midden in de puberteit en wist opeens niet meer wat nou echt was. Dan krijg je wel een tik van de molen mee. Maar ik voelde ook dat schaamte en verdriet dingen waren die je beter niet aan de buitenwereld kon laten zien, want dat was ´zwak´. Dit is iets wat 25 jaar geleden speelde maar wat ik nog steeds tegenkom: in alle gekte rondom social media, waar alles ook alleen maar goud is wat er blinkt. Vakanties, successen, mooie feestjes, opgemaakte gezichten. Terwijl er nog nooit zoveel mensen met een burnout worstelden en iedereen op zoek is naar rust of zingeving. Die spagaat tussen de buitenkant en je binnenwereld is voor bijna iedereen lastig en dus herkenbaar. Maar hoe stap je uit dit ´circus´?
Hoe wil je dat mensen naar huis gaan?
Met de gedachte dat het allemaal wel een tandje minder kan, met die façades van ons. Maar ook met de gedachte dat geluk, schoonheid en voldoening overal in is te vinden – als je het wilt zien. Het leven hoeft niet eerst aan voorwaarden te voldoen, alles is er al. Zoals ik zing in de laatste regel: `Neem niets voor lief… en vind de magie´.
