Na een optreden heb je altijd mensen die even een praatje met je komen maken. Ze kijken dan altijd weer een beetje verbaasd wanneer ik antwoord geef op de vraag ‘waar treed je dan allemaal op?’
Vaak zijn ze nieuwsgierig waarom ik precies daar optreed. Ook na dan verdere toelichting te hebben gegeven blijven ze het uitzonderlijk vinden: een jongen van 18 jaar die in verzorgingstehuizen liedjes zingt en gitaar speelt.
Terwijl mensen het eerder voor zich zien dat ik optreed in kroegen en andere podia, verwachten ze niet dat ik teksten als ‘als de lente komt dan stuur ik jou’ sta te zingen. ‘Tulpen uit Amsterdam’ is dan ook een vast nummer in het repertoire wat ik daar speel.
Waardering
Maar is het verzorgen van muziek voor dit specifieke publiek dan niet saai?, vragen mensen dan. Nee, ik vind van niet. Natuurlijk staan oudjes niet te dansen of te springen op de muziek, en ze rennen je na je optreden natuurlijk niet achterna, maar ze laten zich vaak wel duidelijk horen.
Hard meezingen met ‘Tulpen uit Amsterdam’ of ‘Het land van Maas en Waal’ is geen uitzondering. Op het moment dat iedereen meezingt, geeft een gevoel van enorme waardering. Het is een heel dankbaar publiek. Een schreeuwende schilder heb ik daar in ieder geval niet nodig.
Liever luisteren
Eerder is het tegenovergestelde de realiteit. De bewoners willen soms bewust niet eens meezingen omdat ze liever willen luisteren. Ik vroeg een keer: Waarom zingt u niet mee? En ik kreeg als reactie: ‘Ja, maar jongen, je zingt zo mooi.’ Ze beleven een optreden echt met de volle honderd procent aandacht. Het is iets waar ze ontzettend naar uit kijken. En dat merk je als artiest.
Na een optreden in de Moerberg in IJmuiden stond ik nog even te praten met een vrouwelijke bewoner, toen die aan mij vroeg: ‘Als je later groot en beroemd bent denk je dan nog eens aan ons?’ Dat is toch iets onbeschrijfelijks. Dat is toch iets wat je nooit meer vergeet en is zeker iets wat je in een kroeg of theater niet snel zal horen.
Fijn is het dat de Rabobank Haarlem heeft geholpen om meer ouderen te bereiken in zeven verzorgingstehuizen van stichting Sint Jacob zodat ik hopelijk meer ouderen iets geef om naar uit te kijken.
