Mirjam: Met een glimlach en open armen

Selfie van Mirjam.
Selfie van Mirjam.
Foto: MirjamHildebrand

‘Druk maar op de knop,’ zegt de voor haar onbekende man tegen het vierjarige meisje en hij wijst naar een groot zwart geval aan de muur.

Het meisje duikt in haar moeders rok en schudt verlegen haar hoofd.

Gezonde reactie

Ik ben in de hal van Kindercentrum Haarlem, waar ik praktijkruimte ga huren. Samen met een collega die haar dochtertje heeft meegenomen krijg ik een rondleiding over hoe alles werkt. De voordeur is dus open te maken door op een grote zwarte knop in de hal te drukken. Erop duwen met je gehele hand doet de deur automatisch open gaan. Maar dat weet het meisje niet. Ze krijgt ineens de opdracht om op die enorme knop te drukken, zonder te weten wat de effecten ervan zijn. Het ding hangt ter hoogte van mijn navel en komt bij het meisje tot boven haar hoofd. Ze heeft groot gelijk dat ze weigert. Sterker nog, ik vind het best een gezonde reactie.

De zwarte knop.
De zwarte knop.

Het doet me denken aan een experiment dat ik jaren geleden heb gezien tijdens mijn studie psychologie. Het heet ‘The Visual Cliff’ en is een experiment uit de jaren zestig van de onderzoekers Gibson en Walk. Ze lieten daarbij baby’s die net konden kruipen over een grote doorzichtige tafel kruipen die ongeveer 1 meter hoog was. Kinderen op deze leeftijd kunnen al diepte zien, zo onderzochten ze al eerder.

Wat de onderzoekers deden, was de kleine kruipers voor de gek houden. De tafel was doorzichtig met een blokjespatroon eronder en dan plotseling halverwege de tafel werd het afgebroken en ging het patroon op de grond verder. Het leek dus op een afgrond, maar het doorzichtige plexiglas bleef nog doorgaan, waardoor het toch gewoon veilig was. Aan de overkant van de visual cliff op de rand van de tafel stond een speeltje dat de baby graag wilde pakken.

Nu ging de moeder aan de overkant van de visual cliff staan en lieten de onderzoekers hen ofwel glimlachen naar hun kind, ofwel een vertrokken mond en angstige ogen opzetten. Dit verschil in gezichtsuitdrukking was allesbepalend voor wat de baby deed. Alle baby’s die een angstige moeder aan de andere kant zagen staan, bleven op hun positie. Freeze! En de kinderen die een glimlach van hun moeder zagen, kropen er vol vertrouwen overheen. Dit experiment laat zien dat non-verbale communicatie een hele grote rol speelt in het bepalen van het gedrag van een kind in onzekere situaties.

Signalen

Het meisje dat op de zwarte knop moet drukken, bevindt zich in een onzekere situatie en ze heeft haar moeder of iemand anders nog niet eerder die handeling zien doen. Haar moeder moedigt haar ook niet aan om op de knop te drukken. Niet dat zij angstig lijkt, maar er zijn ook onvoldoende signalen dat het veilig is. Als in plaats van de verhuurder, haar moeder haar had gevraagd om op de knop te drukken, was de kans denk ik een stuk groter geweest dat ze het zou doen.

Ik associeer nog even verder, want feitelijk verschillen wij volwassenen in onzekere situaties niet zoveel van die twaalf à dertien maanden oude kindjes. En hier zie ik het linkje met de opstart van mijn Psychologiepraktijk. Na jarenlang werken in een andere plaats dan Haarlem, besloot ik met mijn lading ervaring en expertise om de stap te zetten. Mijn eigen ding doen. Praktijk houden in Haarlem en dat vanaf maart 2016.

Symbolisch

Nu wil ik natuurlijk een groep mensen bereiken die mij nog niet kennen. Het vertrouwen winnen van mensen die dan voor mij kiezen om een IQ-onderzoek af te nemen, een behandeltraject te starten, of een lezing, training of groep te volgen. Symbolisch gezien staat mijn neus gelijk aan die knop in de hal. Wat ik zei is: volwassenen verschillen niet van de baby’s uit het experiment. Om uit te zoeken wat we moeten doen, kijken ook wij om ons heen om te zien hoe andere mensen reageren en kijken ook wij naar non-verbale communicatie en proberen we te voelen of iets goed voelt.

Hier hou ik rekening mee bij het aanbieden van mijn diensten voor zowel volwassenen, jongeren als kinderen. Ik sta met open armen en een glimlach aan de andere kant van het plexiglas. En voor als je nu om je heen kijkt… er zijn al mensen overheen gekropen. Ik heb eerder al behoorlijk veel mensen op de knop zien drukken en ook nu op mijn nieuwe plek in Kindercentrum Haarlem klimmen ze over het plexiglas heen. Hoera!

Openmaken

Het meisje hangt aan de benen van haar moeder en de verhuurder zegt: ‘Nee, wil je het niet? Dan doe ik het.’ Met een paar grote passen loopt hij naar de knop en drukt erop. Buiten aangekomen krijgen we wat uitleg over de sleutelgaten en even later moeten we een tweede keer de deur openmaken. ‘Wil je nu op de knop drukken?’ vraagt de verhuurder nog eens aan he meisje. Ze kijkt op en glimlacht naar haar moeder alvorens ze naar de knop loopt en op haar tenen staand haar hand ertegen aan legt.  Ze duwt… en het lukt haar niet. Maar dat is verder niet meer van belang.

Kijk ook op de sites van Mirjam: mirjamhildebrand.nl en psychologiepraktijkhildebrand

Kijk hieronder naar een interessant filmpje van het Visual Cliff-experiment:

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen