Mirjam: als je goed kijkt, dan hoor je de stem van het kinderhart

Mirjam Hildebrand.
Mirjam Hildebrand.
Foto: Hans Guldemond Photography

Jaren geleden had ik een jongen in behandeling die ik niet snel zal vergeten. Een knulletje van net zeven jaar, blonde haren, te klein voor zijn leeftijd en hij sliste een beetje. Deels door de fietsenrekken in zijn mond.

Een speels en drukdoenerig mannetje dat op school niet goed meekwam. Er was in de thuissituatie ontzettend veel aan de hand met een vechtscheiding en zoveel dreigingen dat het gevaarlijk was. Jeugdzorg ‘zat erin’. Wat kon ik voor hem doen? Ik voelde me vrij machteloos tegenover al het geweld en de stress die om hem heen gaande was. De rechtszaken, het niet mogen buitenspelen, ruzies… Niet gek dat hij een groeiachterstand had, zich niet kon concentreren en slecht luisterde.

Steeds een beetje meer

Een uur in de week kwam hij naar mij toe. Ik haalde speelgoed uit de kast en ging met hem op de grond zitten. Met knuffels en handpoppen kon hij me vertellen hoe hij zich voelde. Steeds een beetje meer. We tekenden en praatten. Een andere sessie hebben we een hele poos samen naar buiten gekeken, hoe de gravers aan het werk waren. Hij mocht mij vertellen wat er allemaal gebeurde en de namen van de verschillende werkauto’s benoemen en dat vond hij heerlijk. ‘Jij weet het niet hè, en ik wel,’ zei hij.

‘Het is maar goed dat jij er bent om het mij allemaal te vertellen en leren,’ zei ik dan en het mannetje lachte van oor tot oor. Hij vertelde nog eens wat de pletwals kwam doen en zei ‘het is maar goed dat ik er ben, hè?’

‘Nou en of.’

Het mooiste moment uit ons contact kwam na een keer of vier. Op mijn whiteboard tekende hij een huis. In elke kamer waren hij en ik afgebeeld. In de woonkamer zaten we te eten en boven lagen we in het stapelbed onder elkaar. ‘Dit,’ zei hij, ‘is ons fijne huis.’

Ik slikte. ‘Dat heb je mooi gemaakt.’

Groot compliment

De basis. Een basisveiligheid is wat ik zie als een huis. Het beschermt en is vertrouwd en warm.  Voor mij was dit een groot compliment. De volgende keer wilde hij starten met op het whiteboard te tekenen. En dat bleef zich elke sessie herhalen. Het was altijd dezelfde tekening: ons fijne huis.

Als je goed luistert dan zie je het. De angst of de verborgen verlangens worden zichtbaar. En als je goed kijkt dan hoor je het. De stem die het kinderhart spreekt. “Geef mij een veilige basis”  en “laat mij de moeite waard zijn”, was die van het jongetje. Op zoek gaan naar die stem van het hart vind ik het mooiste dat mijn werk me brengt.

 

Als je goed luistert, hoor je de stem van het kinderhart.

 

Afgelopen maand was de vierenhalfjarige Suus bij mij in de praktijk voor een intelligentieonderzoek. Als een van de laatste taken kreeg ze een aantal legpuzzels om te maken. ‘Ik kan dit al,’ zei ze. ‘Ik hoop dat de volgende een moeilijke wordt.’ Ik besloot om tegen de vaststaande regels in, haar eerst een moeilijke te geven en die af te wisselen met de makkelijke. Ze maakte de moeilijke met inspanning en het lukte haar. ‘Bedankt dat je me een moeilijke gaf,’ zei ze met een dankbaar stemmetje waar mijn hart van brak.

Na afloop mocht ze van mij nog even kleuren. Inmiddels was haar moeder de kamer binnen gehaald en werd er om haar heen opgeruimd. Suus bleef doorkleuren. Hard op het papier drukkend. ‘Nee, hij is nog niet af’ zei ze tegen moeder toen die vroeg of ze mee ging.  Moeder en ik hadden het allebei gehoord. De stem van haar kinderhart. En dit gebeurt lang niet altijd, daarom is hij soms zo moeilijk te horen, maar Suus gaf een inkijkje: ‘Als de tekening af is, dan moet ik weg. Dus is hij nog niet af.’

‘Vond je het hier zo leuk?’ vraagt moeder. ‘Je vond het fijn hè, om met de werkjes bezig te zijn.’

Suus knikte.

‘Dat snap ik wel,’ zei moeder en streelde haar haren.

Suus schouders zakten en de druk van de stiften op het papier nam af.

Erkenning.

Sommige kinderen laten de stem van hun hart op een hele onhandige manier spreken. Dan zeggen ze bijvoorbeeld plotseling dat ze net zo goed dood kunnen zijn of ze gooien al het speelgoed omver en maken het stuk. Doe dan je best om het te horen. De stem van het hart schreeuwt dan, maar in een taal die ontcijferd moet worden. Goed kijken.

www.psychologiepraktijkhildebrand.nl

 

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen