Vrijdag 3 September start een nieuwe tentoonstelling in Galerie Bloemendaal. Het gaat over kunst die met elkaar harmonieert of juist schuurt en wrikt als je ze bij elkaar zet.
Wat voelt beter, wat krijgt meer aandacht: de harmonie of dat wat elkaars tegenpool vormt. Tussen het werk van de exposanten hangt of staat een werk van voorgaande exposanten. Wat is het resultaat van zo’n uitgangspunt voor een tentoonstelling? Wordt dat chaos, spannend, voegt het wat toe aan ieders werk? De uitkomst daarvan is te zien op deze tentoonstelling.
Galerie Bloemendaal, Bloemendaalseweg 46, Bloemendaal. Website: www.galeriebloemendaal.nl
Opening 3 september van 13.00 – 17.00 uur. De kunstenaars zijn aanwezig. De tentoonstelling is van 3 september tot 3 oktober geopend. Op vrijdag en zaterdag van 13.00 tot 17.00 uur.
De exposanten zijn:
Janneke Makkink, keramiek.
Haar werk is geïnspireerd op industriële architectuur. Ze gebruikt deels kenmerkende aspecten, zoals schoorstenen, steunberen, trappen en poorten. Daarnaast werkt ze met perspectief waardoor al haar bouwsels een vertekend beeld geven van de werkelijkheid. De vormen bouwt ze op uit platen klei, die ze aan elkaar zet en na het bakken gedeeltelijk glazuurt.
Walter Sans, foto’s
Hij gebruikt veelal oude analoge technieken. De nadruk ligt daarbij op origineel Polaroidmateriaal, zwart-wit negatieffilm en gomdruk. Zo maakt hij portretten met een groot-formaat camera op 8×10 inch Polaroidfilm en is daarmee één van de weinige fotografen in Europa die nog zo werkt.
Eén van zijn belangrijkste projecten is de ‘Fragile’-serie, portretten van professionele fashionmodellen, die in tegenstelling tot hun dagelijkse routine, hun kwetsbaarheid tonen.
Hij laat verschillende nieuwe werken zien, waaronder Cyanotypen, dubbelopnamen en Polaroid emulsion-transfers
Joke Noordstrand, porselein
Deze zomer verbleef zij twee maanden als artist in resident in Le Maupas (Frankrijk) en werkte daar intensief met porselein. Ze is geïnteresseerd in de schoonheid van verval en verrotting. Alles om ons heen valt immers op den duur uit elkaar. Wanneer stort iets bijvoorbeeld in en hoeveel barsten kan een object verdragen om overeind te blijven staan.
Ze voelt zich een alchemist en tart algemeen geldende regels. Het gevolg is dat een deel van het werk jammerlijk mislukt maar dat andere objecten mooier of verrassender worden dan verwacht was.
Olga van der Klooster, schilderijen
Olga is architectuurhistoricus en onderzoeker van kleur en schilderingen in de historische bouwkunst. Ze volgde in haar vrije tijd plastische- en ruimtelijke vormgeving (Academie Minerva Groningen) en grafische- en schilderkunst (KHL Kunstacademie Haarlem). Ze houdt van de Wadden en van die typisch Hollandse landschappen met imponerende wolkenluchten, schitterende zonreflecties in een poldersloot en met nevel boven de velden. Haar impressionistische olieverflandschappen zijn kleine, sfeervolle gedichtjes. Een ode aan de natuur.
Annalinda Wagenaar, divers werk
‘Wat ik vind mag het zeggen.’ Het motto van Annalinda Wagenaar suggereert een objectiviteit die niet waar kan zijn. Ze laat zich leiden door wat ze vindt, spullen die door duizenden handen zijn gegaan voor ze in samenstellingen worden gestopt. Het alledaagse krijgt een waarde die het daarvoor nooit kreeg.
Jeroen Effern, schilderijen
Verschijnend. Verdwijnend. Het wit kent twee richtingen. Op het kruizen van de twee ligt het werk van Jeroen.
Lezing op 23 september 2021
‘Moderne kunst in China’ lezing door Monique Groeneveld 23 september 17.30- 19.00 uur in de galerie
Entree € 10, inclusief drankje en Chinees hapje.
Aanmelden bij Moniek Groeneveld [email protected]
