Vandaag 16 jaar geleden, op 7 juli 2006, overleed de in Alkmaar geboren Rudolf Wijbrand Kesselaar, die na een relatief korte carrière op de Nederlandse televisie als Rudi Carrell uitgroeide tot de grootste showmaster die Duitsland ooit heeft gekend. Ruim 40 jaar was hij toonaangevend in de televisiewereld van onze oosterburen, waar hij het imago had de grappen spontaan uit zijn mouw te schudden, hoewel… zelf zei hij hierover: ‘Grapjes schud ik alleen uit mijn mouw als ik ze er van te voren hebt ingestopt’
Wat een Geluk
Aanvankelijk leek voor hem een loopbaan bij de Nederlandse radio en televisie te zijn weggelegd. Vanaf 1955 had hij al wekelijks opgetreden in het radioprogramma ‘De bonte dinsdagavondtrein’. En in 1960 kreeg hij de eer om Nederland te vertegenwoordigen bij het Eurovisie Songfestival met het liedje ‘Wat een Geluk’, waarmee hij overigens de pech had om op de een-na-laatste plaats te eindigen.
Rudi Carrell Show
Dit matige succes stond een verdere tv-loopbaan echter niet in de weg. Vanaf 1961 kreeg hij zijn eigen ‘Rudi Carrell Show’ op de televisie. Dit programma had hij ook al vanaf 1959 op radio gepresenteerd, en de televisieversie bleek een doorslaand succes. Het programma werd maandelijks uitgezonden en was een vrolijke mengeling van komische sketches, verrassingsbezoeken van bekende artiesten en luchtige liedjes, zoals ‘Een Muis in een Molen’ wat een bescheiden hit opleverde voor Rudi Carrell en kinderkoor de Damrakkertjes.
Zilveren Roos
De echte doorbraak voor de Alkmaarse showman kwam met de Rudi Carrell Show van 5 mei 1964 met als thema ‘Robinson Crusoe’. In de show, die zich afspeelde op een onbewoond eiland en die was opgenomen in een waterbassin in het Circustheater in Scheveningen, kreeg André Carrell met zijn aap Vrijdag bezoek van ‘zeemeermin’ Esther Ofarim. De show mondde uit in een internationaal succes en won de Zilveren Roos op het Televisiefestival van Montreux.
Duitsland
Met deze Zilveren Roos trok Carrell de aandacht van onze oosterburen, die hem in 1965 een televisiecontract aanboden. Ondanks veel kritiek vanuit Nederland hapte Carell toe en presenteerde tot 1973 de Duitse versie van zijn ‘Rudi Carrell Show’. Helemaal torenhoog steeg zijn ster toen hij vanaf 27 april 1974 het programma “Am Laufenden Band” presenteerde, de Duitse versie van het in Nederland door Mies Bouwman gepresenteerde ‘Een van de Acht’. Wekelijks stemden tussen de 20 en 30 miljoen Duitsers af op de ARD om de show van die ‘grappige Nederlander met dat schattige accent’ te bekijken. Na 51 afleveringen nam hij op Oudejaarsavond 1979 de laatste ‘Am Laufenden Band’ op, waarna hij ‘beloofde’ nooit meer tv te maken. Het bleek een belofte waarop hij al 2 jaar later moest terugkomen toen hij zich opnieuw als ‘kijkcijferkanon’ profileerde met zijn “Rudis Tagesshow”, een komisch ‘nieuwsprogramma’ van een half uur waar tot en met 1987 half Duitsland op afstemde.
Commerciële televisie
Met het showprogramma ‘Die verflixte 7’ dat Carrell vanaf 1984 op de zaterdagavond presenteerde moest toch worden geconstateerd dat het grote succes van het eerdere ‘Am Laufenden Band’ niet meer werd gehaald. Dat had niet zozeer te maken met de kwaliteit van het programma maar meer met de commerciële televisie, die in 1984 zijn intrede had gedaan, en waardoor de kijkcijfers opeens over meer zenders moesten worden verdeeld. De tijd van 20 tot 30 miljoen kijkers was definitief verleden.
Longkanker
Weliswaar minder prominent op de voorgrond maakte Rudi Carrell televisieprogramma’s totdat hij in 2005 bekendmaakte dat bij hem terminale longkanker was vastgesteld. In de tijd die hem restte maakte Carrell grote indruk op het Duitse publiek en gaf weinig blijk van spijt over zijn levenswijze, die met hard werken, drinken en vooral het roken van 40 sigaretten per dag, een vernietigende uitwerking had gehad op zijn lichaam. Zelf zei hij over de boodschap van zijn behandelend artsen: “Met mijn manier van leven had ik die ziekte eigenlijk allang moeten hebben. Ik heb een prachtig leven gehad en ben niet bang om dood te gaan. Daarbij… Ik zal nog lang als herhaling voortleven”.
Indrukwekkend afscheid
Nog eenmaal maakte Rudi Carrell grote indruk, Dat was toen hij op 2 februari 2006 de ‘Goldene Kamera’ in ontvangst mocht nemen, een prijs voor zijn totale tv-oeuvre gedurende ruim 40 jaar Duitse televisie. Weliswaar bijna zonder stem, maar nog steeds niet gespeend van een forse dosis humor, stond hij voor de laatste keer voor zijn publiek.
Onderscheiden
Vijf maanden later, op 7 juli 2006 overleed Rudi Carrell. Daarmee nam Duitsland afscheid van misschien wel zijn meest gewaardeerde showmaster ooit. En wat Nederland betreft: De massale waardering die Carrell in Duitsland kreeg, kreeg hij nooit in eigen land. Pas nadat hij in Duitsland was overladen met onderscheidingen en hij in Montreux een Gouden Roos had ontvangen voor zijn oeuvre kreeg hij in 2001 eindelijk zijn verdiende Koninklijke onderscheiding en werd ‘Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw’. Voor Rudi Carrell was het een teken dat men nu toch ook in Nederland inzag dat hij meer had gedaan dan alleen maar ‘grapjes uit de mouw schudden’. Zoals hij zelf ooit zei: ‘Grapjes schud je alleen uit je mouw als je ze er van te voren hebt ingestopt’
