Reflecties op het fenomeen Vakantie en de Overstromingen

18 jul 2021, 11:09 • Nieuws

Regelmatig presenteert ecoloog Franke van der Laan een column voor Nieuws.nl. Dit keer zijn de overstromingen in Duitsland, België en onze zuidelijke provincies actueel. Hij geeft een uitgebreide reactie daarop.

Maar eerst goed nieuws:

Deze week was zowel voor stichting MEERGroen als de actie Meer Bomen Nu zeker weer een mooie week:

het Meer Bomen Nu magazine kwam uit, inschrijvingen voor boompjes ging van start en na 4 dagen waren er al 1 miljoen bestellingen   
een internationale club uit 27 landen haakte aan met de wens om mee te doen,
er kwam een verzoek om een plan te maken om 60.000 boompjes in Portugal te planten en
in de gemeente Teylingen bekeken we 3 nieuwe projectlocaties.

Het was dus zoals altijd:zeker niet saai!

Blog Franke van der Laan:

Toch wil ik deze blog graag wijden aan 2 andere actuele onderwerpen, vakanties en overstromingen:

Dagelijks val ik wel 100 keer per dag van mijn stoel over de manier waarop de menselijke geest en onze samenleving in elkaar zit … en dat terwijl ik vaker actief in het veld ben, dan dat ik op een stoel zit……e en verbazing die zich al sinds mijn 17^eonverminderd voordoet!

Nu ben ik helemaal niet ontevreden met mijn leven en hoe het in het algemeen reilt en zeilt in Nederland en Europa; het kan beslist een stuk slechter. Toch knaagt bij mij dagelijks het idee dat er op diverse vlakken iets fundamenteel niet klopt in het weefsel van onze maatschappij. Ik zie dat zo: ‘de zwakste schakel van een ketting bepaalt de sterkte ervan’ dus zelfs als we 100.000 dingen goed geregeld hebben; als er maar een paar dingen zijn waar we totaal aan voorbij kijken kan ons hele maatschappelijke bestel daaraan te gronde gaan.

Laat ik deze verbazing illustreren met 2 onderwerpen die deze week onderdeel waren van de actualiteiten.

Vakanties

Deze week begonnen de zomervakanties. Dat betekent dat iedereen op pad gaat of erg graag op pad wil en het liefst zo ver mogelijk. Heel veel mensen willen naar de zon en gaan naar mediterrane landen waar het in juli en augustus verzengend heet is. Daar gaan ze op het strand liggen of oude Romeinse stenen bekijken waaraan alleen nog de kale fundamenten zichtbaar zijn. Zelf heb ik 5 jaar in Rome gewoond en alle moois ervan afgekeken, maar meestal was dat buiten de stad en dan in de heuvels en bergen. Het is er in deze periode zo bloedheet dat ik net als alle Italianen naar zee of de bergen vertrok in de zomer.

Waarom?? willen zoveel Noord-Europeanen daar dan heen in deze periode? Ik snap het niet! Terwijl juist nu Nederland op zijn mooist is! Wanneer alles in het zuiden in bloei is en de temperaturen dragelijk zijn (half mei t/m juni) begrijp ik de aantrekkingskracht, het is er dan prachtig! Kom je er in de zomer dan is alles geel en bruin geblakerd.

Vanuit mijn verbazing kom ik tot de volgende bespiegelingen: waarom wil iedereen in de mooiste en prettigste periode van het jaar hier weg? Het lijkt erop dat we ons dicht gebouwde landje en werk zo snel en ver mogelijk kwijt willen……. Hebben we nu met z’n allen vanuit een kapitalistisch systeem en economie waar we maar achter meer, meer, meer aanjagen zo’n verschrikkelijke plek gemaakt dat vakantie alleen maar betekent : wegwezen!?!

Eigenlijk is dat diep triest, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen met al die bloedeloos versteende woonwijken en het vele moeten, moeten, moeten.

Blijkbaar is de kantoorsamenleving zo vreselijk, dat de standaard is geworden: wegwezen van de vreselijke baan en van dat vreselijke land. Ik krijg alleen maar glazige blikken van mensen als ik zeg dat ik lekker thuis blijf om te oogsten en in te maken en te genieten van het moois om me heen.

Dan denk ik nog niet eens aan de CO2 uitstoot van al die potentieel nodeloze reisbewegingen. Begrijp je hoe verdrietig ik word van die gedachte. Dat moet toch anders kunnen??

Laten we het anders gaan doen door ons land mooier te maken en ons dagelijks leven leuker! De behoefte om te ontsnappen van al dat vreselijks zal een stuk minder worden.

Overstromingen:

Een van de opvallende zaken van deze week was de regenval en overstromingen in Limburg, Duitsland en België. Inmiddels hebben we elk jaar wel ergens in Europa soortgelijke situaties die ons overkomen. We weten allemaal waar het door komt: Klimaatverandering. Vanuit dezelfde oorzaak kun je tegen hitte in Canada en branden in Siberië, Indonesië, Brazilië, Australië, etc aankijken.

Het overkomt ons niet, we veroorzaken het zelf! We kijken er naar en we leven er overheen. Er wordt wel veel over gepraat maar er gebeurt weinig tot niets.

Voor zover er iets gebeurt is het werken aan de energietransitie; het liefst op een manier waarmee techniek de oplossing biedt voor de overgang kolen en gas energie op zonne- en windenergie. Voor zover we reageren op overstromingen gaat het eigenlijk alleen over technische voorzieningen; om een pleister te plakken op de blijkbaar geaccepteerde nadelen van klimaatverandering, leggen we extra dammen en pompen aan als symptoombestrijding.

Wat mij verbijstert is dat we als maatschappij niet de vinger op de zere plek (de OORZAAK) leggen en DAAR wat aan gaan doen.

Er is nog steeds geen begin van een maatschappelijke discussie over de werkelijke oorzaak van de klimaatcrisis: namelijk dat we als mensheid alleen maar willen groeien, met meer mensen, meer huizen, meer vakanties, meer geld, meer auto’s en dat alles daarvoor moet wijken tot onze planeet onleefbaar is. Bijna achter elk nieuwsbericht (behalve die over sport) kun je het ‘met teveel zijn’ en ’elkaar in de weg zitten’ als hoofdoorzaak herkennen.

Vliegen is niet per definitie slecht, autorijden ook niet en zelfs vlees eten niet!

Wat wel slecht is: 200.000 vliegtuigen die 10 keer per dag landen en opstijgen, 4 miljard auto’s die rijden en 6 miljard mensen die vlees eten. Het is de dosis van elk verschijnsel die het probleem veroorzaakt.

Zolang ‘groeien om het groeien’ en ’alles aan de kant voor mensen’ het doel blijft, zal geen enkele technische of politieke oplossing ons redden, dan blijft alles wat we doen aan warmte-, droogte- en wateroverlast een lapmiddel.

Wanneer?!? gaan we een keer de kat de bel aan binden en de maatschappelijke discussie aan vanuit het besef dat we zelf het grootste probleem zijn en dat er alleen een uitweg mogelijk is -uit het strompelen van de ene crisis naar de andere- wanneer we wereldwijd overeenstemming gaan vinden over hoe we met minder, minder het samen toch leuker en mooier kunnen maken. Een mondiale discussie die breder moet gaan dan alleen in Nederland of Europa .

Zoals ik het zie vanuit de ecologische blik: Gebeurt dit niet dan blijven we jaar in jaar uit van de ene crisis naar de andere strompelen totdat we echt met een doodsklap tegen een betonnen muur aan klappen vanwege een van de wel 30 ecologische randvoorwaarden, die we allemaal nodig hebben voor een samenleving die nog meer dan 100.000 jaar voort wil.

Over dit soort dingen verbaas ik mij dag in dag uit.

Intussen probeer ik persoonlijk alle ontevreden blikken en overwichtige, dikdoenerige mensen die zich verschuilen achter excuses als moeilijk, ingewikkeld en duur te ontlopen of! juist mee te krijgen in een andere manier van kijken en handelen.

100 keer per dag ervaar ik dit soort gedachten. We willen er gewoon niet aan met z’n allen! Tot het echt fout loopt en dan gaan we lopen jij-bakken over wie zijn schuld het is.

Dat komt op mij pathetisch en kleinburgerlijk over en dan waren dit maar 2 voorbeelden van ontiegelijk veel situaties die je gaat zien wanneer je vanuit ecologie naar het systeem van onze geest en de daaruit voortgekomen inrichting van de samenleving kijkt.

Dit besef is mijn grote drijfveer!

Gelukkig bouwen we met MEERGroen en Meer Bomen Nu ( www.meerbomen.nu ) samen aan een ander soort samenleving; het realiseren van het ‘1+1=-5 model’:

1 leuk voor jou, 1 leuk voor ons, 1 leuk voor de buurt, 1 leuk voor de natuur En! + 1 volgens een model dat nog 100.000 jaar of meer mee kan = 5!

De successen van afgelopen week geven ondanks alle overpeinzingen hoop, omdat ze laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om op basis van andere factoren dan economische groei te handelen en te creëren. Meer bomen, meer balans en biodiversiteit zijn zaken die sowieso flink mogen doorgroeien!